Qendro Vlashi

Qendro Vlashi passed away from renal failure at Humber River Hospital in Toronto, Ontario, where he had lived for the past 20 years. 

Born in 1939 in the village of Nivic-Bubar district, Sarande, Albania, Qendro was the much-anticipated son in a family of three daughters. To ensure his survival, village elders advised that he be placed on a rock, allowing whoever found him to become his godparent. A trader discovered him and named him “Qendro,” meaning “stay.” 

Qendro lost his father at age six, leaving him with few but fond memories. He was a bright student, he earned a government-funded education and at 14, chose to study agriculture. He later graduated from the Agricultural University of Kamez, Tirane, at 23. 

At 26, he married Dhimitrulla, a school teacher. They loved to dance, sing, and travel, bringing joy to family gatherings. Their union was blessed with five children. 

Passionate about his work, Qendro dedicated himself to agriculture, especially from 1970 to 1985. His research on olive groves and citrus trees later allowed him more time with family, where he instilled discipline, order, and a strong work ethic in his children. 

The collapse of communism in the early 1990s led his children to emigrate, leaving him with an empty nest and questioning the system he had once believed in. After the birth of his first grandchild, he and his wife joined their family in North America. Though he often joked about capitalism’s hardships, seeing his grandchildren grow made the transition worthwhile. 

Qendro leaves behind his wife, four of his children, and three grandchildren in Canada. He was predeceased by his parents, sisters, and his second child. His professional legacy lives on in the olive groves and citrus plantations of Albania’s Ionian Coast.

Qendro Vlashi ndërroi jetë nga insuficienca renale në spitalin Humber River në Toronto, Ontario, ku jetonte prej 20 vitesh.

I lindur në vitin 1939 në fshatin Nivic-Bubar, te rrethit Sarandë, Shqipëri, Qendro ishte djali i shumëpritur në një familje me tre vajza. Për të siguruar mbijetesën e tij, pleqtë e fshatit këshilluan që ai të vendosej në një shkëmb, duke lejuar që kushdo që e gjente të bëhej nuni i tij. Një tregtar e zbuloi dhe e quajti "Qendro", që do të thotë "qëndrim".

Qendro humbi babanë e tij në moshën gjashtë vjeçare, duke e lënë atë me pak kujtime, por të bukura. Ai ishte një student i zgjuar, ai fitoi një arsim të financuar nga qeveria dhe në moshën 14-vjeçare zgjodhi të studionte bujqësinë. Më vonë u diplomua në Universitetin Bujqësor të Kamezes, Tiranë, në moshën 23-vjeçare.

Në moshën 26-vjeçare u martua me Dhimitrullën, mësuese shkolle. Ata donin të kërcenin, të këndonin dhe të udhëtonin, duke sjellë gëzim në mbledhjet familjare. Bashkimi i tyre u bekua me pesë fëmijë.

I pasionuar pas punës së tij, Qendro ju përkushtua bujqësisë, veçanërisht nga viti 1970 deri në vitin 1985. Studimet e tij mbi ullishtat dhe agrumet më vonë i lejuan atij më shumë kohë me familjen, ku ai rrënjosi disiplinën, rregullin dhe ndergjegje të paster pune te fëmijët e tij.

Rënia e komunizmit në fillim të viteve 1990 i bëri fëmijët e tij të emigronin, duke e lënë atë me një fole bosh dhe duke vënë në dyshim sistemin në të cilin ai kishte besuar dikur. Pas lindjes së mbeses, ai dhe gruaja e tij iu bashkuan familjes së tyre në Kanada. Edhe pse shpesh bënte shaka për vështirësitë e kapitalizmit, duke parë mbesen dhe nipat e tij të rriteshin e bëri tranzicionin të vlefshëm.

Qendro ka lënë pas gruan, katër fëmijë, dy nipër dhe një mbese në Kanada. Perpara atij kan vdekur, prindërit e tij, motrat, dhe fëmija i dytë i tij. Puna e tij jeton në ullishtat dhe plantacionet e agrumeve të Bregut të Jonit të Shqipërisë.